Turks Fruit

Jan Wolkers schreef met zijn Turks Fruit in 1969 een klassieker; het boek werd veel geprezen, veel becommentarieerd en bekritiseerd, en leverde veel ophef en lof op. Turks Fruit is een tijdloos verhaal over liefde en verlies. In het theaterseizoen 1991/1992 bracht acteur Sjoerd Pleijsier de toneelbewerking van Jan Wolkers’ bestseller Turks Fruit solo op de planken. Pleijsier had samen met de Poolse regisseur Zjislav Wardein een bewerking van het boek Turks Fruit gemaakt. Deze voorstelling was zeker succesvolle, getuige de vele enthousiaste reacties van het publiek.

Bijna 25 jaar later is Turks Fruit voor Pleijsier nog steeds het mooiste liefdesverhaal uit de Nederlandse literatuur: “Turks Fruit zit in mijn hoofd en in mijn hart. Ik zie het als een uitdaging en eer om het in reprise te nemen. Het verhaal is tijdloos, de tand des tijds heeft niets van het verhaal afgeknabbeld.â€? Hij herneemt het stuk dan ook met groot plezier, in een nieuwe regie en setting.

Het verhaal van Turks Fruit draait om de heftige liefdesrelatie tussen de jonge mooie Olga en de hoofdpersoon. De toneelbewerking Turks Fruit is geschreven als een monoloog. De ik-figuur richt zich rechtsreeks tot de lezer. Alsof u in een leeg café naast hem zit, op een barkruk met een biertje in de hand en je een verhaal aanhoort over een verloren liefde. Alsof de hoofdpersoon tegen u wilt zeggen ‘ik zal jou eens haarfijn uitleggen wat mij is overkomen’. En u draait wat ongemakkelijk op uw barkruk omdat het zo’n persoonlijk verhaal is. Totdat het verhaal u grijpt. Dan luister u ademloos naar die jongen op het podium, lacht mee met zijn humor en leeft mee met zijn verdriet over een verloren liefde.

Schrijver en recensent Cees Buddingh schreef bij uitkomen van de roman in het Algemeen Dagblad: ‘Men zou Turks Fruit één van de meest humoristische Nederlandse boeken van de laatste jaren kunnen noemen, als het ook niet zo triest en tragisch was’. Daar ligt voor Sjoerd Pleijsier de theatrale kracht van het boek. Een lach en een traan.