Willy Alberti

Willy Alberti

Willy Alberti was een Amsterdamse zanger die met zijn formidabele tenorstem grote successen boekte in de jaren vijftig en zestig, met zowel Nederlands als Italiaans repertoire. Verscheen in de beginjaren van de tv in Nederland vaak op het scherm.

Alberti werd als Carel Verbrugge geboren op 14 oktober 1926 in de Amsterdamse Jordaan, toen nog een echte volksbuurt. In zijn jeugd al trad hij vaak op, op straat en in cafés, vaak samen met zijn neef Jantje van Musscher, die later eveneens grote successen zou boeken als Johnny Jordaan. Later ging hij als acteur optreden in volksstukken en operettes. Met zijn opvallende tenorstem mocht hij als tiener al zijn eerste plaat opnemen, onder de artiestennaam Willy Alberti.

Willy en Willeke Alberti

Met Nederlandstalige en vooral Italiaanse liedjes had hij in de jaren vijftig al snel veel succes, mede dankzij optredens voor de radio. Hij deed mee met de songfestivals van Venetië en Knokke en als eerste Nederlander scoorde Alberti in 1959 een hit in de Verenigde Staten, met zijn uitvoering van Marina, een lied van Rocco Granata. Vanaf de jaren zestig trad hij ook vaak op met zijn dochter Willeke, ze hadden hun eigen tv-shows en scoorden diverse hits.

De glimlach van een kind

Solo had hij in die tijd veel succes met De glimlach van een kind. In de jaren zeventig liep de populariteit terug en begon Alberti een grammofoonplatenzaak in Amsterdam. Een decennium later was er hernieuwde belangstelling, onder andere met zijn ode aan de aftredende koningin: Juliana bedankt, een single die vervolgens met nog meer succes werd gepersifleerd door André van Duin, in de rol van prins Bernhard (Willy Alberti bedankt). Met dochter Willeke had hij een laatste hit: Niemand laat z'n eigen kind alleen, waarna Alberti in 1985 op 58-jarige leeftijd overleed aan een dubbele hersenbloeding.