Maarten van Roozendaal

Maarten van Roozendaal

Maarten van Roozendaal (1962) is een Nederlandse zanger, liedschrijver en cabaretier. Als kind is hij al bezig met muziek en drumt hij in zijn eerste bandje. Later speelt hij zowel piano als drums in een punkband en schrijft hij liedjes voor onder andere Teleac en Schooltelevisie. Hij verwerft bekendheid bij het grote publiek wanneer hij in 1994 meedoet aan het Amsterdams Kleinkunst Festival en hier zowel de jury- als de publieksprijs mee naar huis neemt.

Kleinkunstvoorstellingen

Na zijn voorstelling bij het AKF staat Van Roozendaal nog vele keren in het theater. Zijn voorstellingen typeren zich door een melancholische en cynische toon en gaan vaak over universele thema’s als het leven en de dood, liefde en drank. Daarnaast komen ook zijn muziek en droge humor sterk naar voren. Zijn programma’s worden steevast goed ontvangen, zowel door zijn publiek als door andere artiesten. Van Roozendaal speelt onder andere de voorstellingen Nacht (1994), Aan gezelligheid ten onder (2000), Niks dan rottigheid! (2003), Het Wilde Westen (2008), En noem het maar vrienden (2009), Zonder vrienden (2010), Heimwee naar de hemel (2011) en De gemene deler (2012). Hij werkt hierbij samen met veel andere artiesten, zoals Kim Soepnel, Egon Kracht, Bob Fosko en Paul de Munnik.

Prijzen en hommages

Zijn winst op het AKF in 1994 is de eerste keer dat Van Roozendaal in de prijzen valt, maar zeker niet de laatste keer. Tweemaal wordt hij onderscheiden voor zijn muziek: in 1998 met een Zilveren Harp voor het album Adem uit en in 2000 met de Annie M.G. Schmidtprijs voor het liedje Red mij niet. En ook op het gebied van kleinkunst bewijst Van Roozendaal keer op keer over veel talent te beschikken. Hij neemt samen met zijn medespelers in 2006 een Gouden Mus in ontvangst voor Nog meer rottigheid, in 2007 een Zilveren Krekel voor Stormgek en in 2008 een Poelifinario voor Het Wilde Westen. In 2011 wordt Van Roozendaal onderscheiden met zijn laatste prijs; hij ontvangt de Dirk Witte Prijs voor zijn gehele kleinkunstoeuvre.

Van Roozendaal wordt echter niet alleen zelf onderscheiden. Hij wendt zijn muzikale talent ook aan om andere artiesten te eren. Zo brengt hij hommages aan onder andere Bram Vermeulen, Ramses Shaffy en Cornelis Vreeswijk. Een hommage aan hemzelf wordt in 2019 verzorgd door Egon Kracht, Eva Bauknecht, Marcel de Groot, Wilko Sterke, Paul de Munnik, Lucretia van der Vloot, Hans Sibbel en Jeroen Zijlstra.

Boeken van Van Roozendaal

Een deel van de liedteksten en programma’s van Van Roozendaal verschijnen in boekvorm. Dit geldt voor Red mij niet, Barmhart en De gemene deler. Daarnaast zijn er Om te janken zo mooi met liedteksten en bijdragen van andere Nederlandse artiesten en Jij blijft bij mij met het complete werk van Van Roozendaal.

Overlijden Van Roozendaal

In 2013 maakt Van Roozendaal bekend dat hij ongeneeslijk ziek is. Hij overlijdt datzelfde jaar aan de gevolgen van longkanker. Zijn verhaal wordt een paar jaar later opgetekend door Patrick van den Hanenberg in de biografie Het leven heeft geen zin, maar ik wel (2019).

Beeld: © Gerard.zonjee