De kuif van Arjen
door Geurt Franzen
Ze bonkt op de badkamerdeur en daarna nog eens. ‘Schiet nou toch eens op!’ roept mijn lief. ‘Het is de hoogste tijd.’
Ze heeft gelijk. Het is de hoogste tijd, we gaan uit. Maar vandaag is het de omgekeerde wereld. Vandaag moet zíj op míj wachten in plaats van andersom. Het is allemaal de schuld van de spiegel. Of van Arjen Lubach. Of van mezelf. Of van alle drie.
Ik bedoel: kijk om je heen. Kijk naar al die BN’ers op tv. De mannen, bedoel ik. Het lijkt wel alsof het besmettelijk is: ze hebben allemaal een kuif. Ik dacht verleden jaar, toen ik Douwe Bob op het podium van het songfestival in Stockholm zag staan, dat het wel zou overwaaien. Die kuif bedoel ik. Maar niets is minder waar. Als je er eenmaal oplet, zie je hem overal. Alsof James Dean uit de dood is opgestaan. Kijk naar Barry Atsma of Dré Hazes. Wat dacht je van Johnny de Mol. En dan die mooie grijze van Ruben Block van Triggerfinger of die inktzwarte van Danny Vera, de best geklede muzikant van Nederland. Kuif en kostuum, altijd in perfecte snit.
De mooiste kuif van dit moment is ongetwijfeld die van Arjen Lubach. De presentator van het satirische tv-programma, inmiddels bekend tot in de verste uithoeken van de wereld vanwege zijn video-persiflage van Trump, draagt zijn kapsel in een linksom kuif die in alles uitstraalt dat hij gecoiffeerd is. Een kuif die hem dus niet door moeder natuur is geschonken, maar geboetseerd met behulp van lak of gel of conditioner of misschien wel alles door elkaar.
Zojuist keek in de spiegel, ik herinnerde me Arjen en ik dacht: ach, waarom niet. Dus ik wreef en masseerde en spoot alles uit de potjes en flacons die ik in het badkamerkastje kon vinden en boetseerde zo goed en zo kwaad als het kon een kuif.
En nu durf ik de deur niet open te maken. Het was geen gezicht. Die pluim viel steeds voorover, alsof ik net als Arjen een persiflage van de Amerikaanse president had willen maken, maar dan van diens kapsel. Niet gelukt. Ik had mezelf nog beter een hanenkam uit het punktijdperk kunnen aanmeten.
Ik heb mijn hoofd onder de kraan gehouden en alle kammen en borstels die ik kon vinden gebruikt, maar ik krijg mijn kapsel niet meer goed. Er zit niets anders op: ik moet met een mislukte kuif de straat op. Maar het is niet mijn schuld, zal ik zeggen, tegen wie het maar weten wil. Het is allemaal de schuld van Barry en Douwe, van Dré en Johnny, van Ruben en Danny, maar bovenal van Arjen Lubach. Bedankt hè.