STOTTRPJOTTR (4+)

Prins Pjotr krijgt een heel speciale taak: als Weledele Voorlezendheid mag hij iedere avond het volk voorlezen met een verhaaltje voor het slapen gaan. Hij heeft er zin in! En zijn moeder de koningin trouwens ook, die is reuzetrots op haar Pjotr.

De avond breekt aan en Pjots begint met lezen. Maar dan gaat het helemaal mis: hij stuntelt, hij stokt en hij stamelt. De raadsheer raakt in paniek, zo kan een prins toch niet voorlezen? Ook de koningin schrikt zich kapot, het gaat compleet verkeerd! Maar Pjotr zelf ziet het probleem niet, zijn hoofd gaat gewoon sneller dan zijn mond. 

Er komen gekke dokters en betweterige kletsmajoors langs en ook de raadsheer bemoeit zich ermee. Maar de stotter gaat niet weg. Pjotr durft bijna niets meer te zeggen. Het ene moment is er nog niets aan de hand en op het andere moment is hij plotseling niet goed genoeg meer. Wat oneerlijk! Prins Pjotr wordt woedend en schaft alle stotterwoorden af. Ze zijn per direct verboden, net als de V, de S en de M. Maar met het weghalen van de woorden verdwijnen ook de dingen. De V van verdriet is weg, net als de S van stotteren, maar de M van mama ook. Mama weg? Dat was niet de bedoeling. Mama moet terug. Maar wat als dan ook het stotteren terug komt? Is hij dan nog wel goed genoeg om prins te zijn?

De muzikale voorstelling STOTTRPJOTTR gaat over leren praten met nieuwe woorden en over communiceren over abstracte dingen zoals liefde en verdriet. Zijn woorden er om de wereld te beschrijven of maken ze de wereld juist tot wat die is?