Recensie Casablanca

Hein, de Vries

Casablanca, de voorstelling begint heel mooi, en het decor met een draaiend plateau is een prachtige vondst, de dansers bewegen super goed en mooi, en het is ook prachtig om te zien dat elke danser zijn/haar bewegingen op een eigen manier mogen uitvoeren. De interactie decor en licht is ook erg mooi en knap gedaan. Maar... waar is de passie, de vertwijfeling? Bijvoorbeeld, als ik moet blijven in Marokko en kom bij een groepsdans van Berbers, dan kan zo'n dans opzwepend zijn, verleidend, leiden tot vertwijfeling: moet ik wel of niet in deze nieuwe cultuur blijven, ook al wil ik weg, wil ik weg of niet? Waar is de passie of vertwijfeling of groot verdriet als je moet kiezen tussen partners? Ik miste dit heel erg, en de extremen en de doorleving van emoties. Daardoor keek ik naar een schilderij van beweging met (te) weinig emotionele ontwikkeling. Ik zou bijna willen roepen: Ed, maak svp een Casablanca 2, zo'n mooi decor, zo'n mooi gegeven, zulke mooie en goede dansers, en zo'n goede choreograaf. Zoek meer de extremen, de confrontatie of het echte samensmelten van liefde en erotiek. Dit was (echt) te (emotioneel) vlak. Het is vast aanmatigend wat ik schrijf, maar ik mis jouw passie!