Nieuwe show van Jan Jaap van der Wal
Voor Mijn vlakke land komt de comedian terug uit België.
Martijn Crins won in 2009 uit het niets het prestigieuze Camaretten Festival. Iedereen was overtuigd van zijn comedytalent, alleen Crins zelf niet. Hij kwam, won en ging snel weer weg. Het was nog niet zijn tijd.
Na vele omzwervingen in de film-, televisie- en muziekindustrie, maar ook in voetbalkantines, natuurgebieden en gemoedstoestanden, is hij er nu wel klaar voor. Crins presenteert zijn nieuwe show Mesthoop.
In zijn voorstelling duikt de komiek diep in de drek. Volgens hem toont de mens pas zijn ware zelf als hij tot zijn kop in de shit zit. Crins ploetert er lustig op los. Van ongemakken tot drijfveren: ze komen allemaal aan bod. Want: hoe meer mest, hoe vruchtbaarder de grond!
Kijk voor nog veel meer cabaretvoorstellingen in onze theateragenda.
Foto: Vincent van den Hoogen
Deze voorstelling was zeer onderhoudend. Het enige dat tegenviel was het aantal bezoekers want de man verdient een volle zaal. Maar de mensen die er zaten had hij na een enigszins stroeve start in de pocket, op een hoogbejaard echtpaar na, al zaten die aan het eind van de show ook te gniffelen. Het is een voorstelling van losse sketches, er zit niet echt een hele duidelijke rode draad in, maar dat heeft ook wel wat. Martijn is een superverteller. Sterke onderdelen van zijn show zijn de Homerus achtige verhalen over zijn dorp, zijn middelbare school, zijn eerste verliefdheid en hoe hij die moest afstaan aan grotere en sterkere dommeriken dan hij. Ook de wandelende vrouw die van de vrije, ongerepte natuur houdt maar tussen het groen toch losbarst in een razendsnelle opsomming van een wel heel zwart verleden. Hij heeft soms een Toon Hermans achtige mimiek en durft pauzes te laten vallen en dat werkt enorm op de lachspieren. Bijvoorbeeld als hij in de huid kruipt van een ‘faalcoach’ die aan één stuk door aan het falen is en die maar blijft benadrukken dat dat niet erg is. Ook erg sterk was zijn ‘front tegen het klimaat’ en bijbehorende protestsong. ‘Wij maken het hier een beetje gezellig op aarde maar moedertje aarde heeft alsmaar wat te zeiken’. Het hoogtepunt zat ‘m in de staart waar hij samen met de zaal een moment van stilte (gewoon Zijn, gewoon even niets, met elkaar van de stilte genieten) wilde delen maar dat zelf continu onderbrak. Ook daar weer een weergaloze mimiek. Iedereen zat tegen de slappe lach aan hetgeen versterkt was omdat we ook probeerde stil te blijven. Het werkte als een malle. Hij kan erg goed dom, wanhopig, blij, getergd of verheven uit zijn hoofd kijken. Hij heeft een grote gunfactor en gebruikt, net als Nathalie Baartman, zijn dialect mooi door de voorstelling heen. Fijn was ook dat hij eindigde met een integer, ‘dit keer niet cynisch’, liedje: een Limburgse vertaling van What a Wonderfull World, oftewel Wat is de wereld tog sjoen. Prima voorstelling!
Schrijf een recensie en maak kans op leuke prijzen.
Voor Mijn vlakke land komt de comedian terug uit België.
Voor Mijn vlakke land komt de comedian terug uit België.
Het nummer '152W96th Street' werd gekozen als het beste theaterlied van 2023. Luister het hier!