OXYTOCIN

Bijna twee jaar lang mochten we elkaar niet aanraken, vasthouden, strelen of knuffelen. Er was sprake van huidhonger: een intens verlangen naar het knuffelhormoon oxytocine. In diezelfde periode ontwikkelde choreografe Isabelle Beernaert de gelijknamige voorstelling OXYTOCIN.

Iedereen heeft dagelijks oxytocine nodig om zich gelukkig te voelen. Het gebrek hieraan tijdens de coronapandemie had een negatieve weerslag op onze mentale en fysieke gesteldheid. Beernaert laat door middel van dans zien hoe wij met dit onbevredigende verlangen zijn omgegaan door het tonen van oude angsten en ontwikkelen van nieuwe gevoelens.

In een lege, steriele ruimte vieren zes dansers het leven. OXYTOCIN laat zien dat de wereld vaak niet zo donder is als wijzelf denken. Je moet het licht alleen willen zien en voelen.

Kijk voor nog veel meer dansvoorstellingen in onze theateragenda.