Theater RAST

Intercultureel, controversieel, sociaal bevlogen. Dat zijn de kernprincipes van theatergroep RAST. Het productiehuis wordt in 2000 opgericht door Șaban Ol, Celil Toksöz en Gert de Boer met als doel verhalen te vertellen uit verschillende culturen.

Sinds het overlijden van De Boer in 2016 staan Ol en Toksöz met zijn tweeën aan het roer. Met hun Turkse achtergrond maken de twee niet zozeer migrantentheater, maar migratie en identiteit spelen vaak een rol in de producties van RAST. Dit doen ze sinds 2005 als huisgezelschap van Podium Mozaïek in Amsterdam.

Dat juk van migrantentheater is er een waar Theater RAST al vanaf het begin tegen ageert. Door de focus op het opleidingstraject, de wisselende samenstelling van de makers bij RAST en de verschillende genres die ze navolgen worden ze nog niet altijd gezien als een theatergroep voor kwaliteitstheater. Met hun voorstellingen laten ze echter zien dat dit niet klopt.

Missie RAST

RAST wil verhalen vertellen die ertoe doen, verhalen die een afspiegeling zijn van de huidige samenleving voor een breed publiek. Diversiteit, verschillende culturen en conflicten hiertussen vormen vaak de rode draad in de producties van RAST. Hierbij geven ze een persoonlijk gezicht aan deze conflicten.

In de voorstellingen van RAST zijn muziek en humor een belangrijk onderdeel. Tragische onderwerpen worden op deze manier toch toegankelijk voor een breed nationaal en internationaal publiek.

Voorstellingen RAST

Een van de eerste grote successen was In de schaduw van mij vader (2003). Sinds de oprichting verschijnen er echter elk jaar één of meerdere voorstellingen, waardoor RAST ondertussen een uitgebreid oeuvre op zijn naam heeft staan. Het gaat om voorstellingen als Bodypeeling (2005), De eenzaamheid van de sultan (2007), Tolken (2008), Familie Demir (2010), Hamlet (2012), Aantekeningen uit het ondergrondse (2016), Verhaal halen (2017), Bloedbroeders (2017), De neus (2018), De rode klauw (2018), Ulrike’s Convicted Songs (2018), Funda stelt zich aan (2019), Ik zie, ik zie wat jij niet ziet (2019), Tosca (2019), Dubbelgangers (2019), Ayşegül Karaca (2020), 20 jaar RAST (2020), Over Rozen (2020), Wees onzichtbaar (2020), Zehir/GIF (2020), Oogentroost (2021) en EUS (2021).

RAST gaat hierbij vaak de samenwerking aan met verschillende theatermakers en andere gezelschappen. Zo maken ze ook in samenwerking met George & Eran Producties George & Eran lossen wereldvrede op (2012, 2014, 2016), Who’s Afraid of Romeo & Julia (2014), De vlucht van een granaatappel (2015) en Lenny (2016).

Trailer Wees Onzichtbaar

Talentontwikkeling en internationale ambitie

Theater RAST werkt veel met jonge theatermakers en zet ook in op talentontwikkeling met een scholingstraject met theatercursussen. Verder vindt er bij RAST veel uitwisseling plaats met andere theatermakers, zowel nationaal en internationaal. Dit gebeurt in de vorm van coproducties, workshops, tournees en andere projecten.

Op zoek naar een andere artiest? Kijk dan op onze artiestenpagina.

Beeld: © Jean van Lingen