Theaternieuws week 35: Bert Visscher stopt met soloshows en Boudewijn de Groot is terug
Wil jij weer helemaal op de hoogte zijn van het theaternieuws? Lees dan hier ons weekoverzicht.
Frederique Spigt
Frederique Spigt is een Nederlandse zangeres en actrice, die in de jaren tachtig doorbrak met haar band I've Got The Bullets. Ze werd bekend als solo-artiest dankzij haar deelname aan het Nationaal Songfestival van 1988.
Vroege carrière van Frederique Spigt
Frederique Spigt kreeg interesse voor muziek na het bijwonen van een concert van Herman Brood. Ze speelde op haar zeventiende kort in de band van haar broer en ging na de middelbare school studeren aan de kunstacademie in Rotterdam. Daarna gaat ze werken als vrijwilliger in een jongerencentrum. Daar leerde ze in 1985 gitarist Peter van Gameren kennen. Samen richten ze de band I've Got The Bullets op, met haar als leadzangeres.
In 1985 deed de band mee met De Grote Prijs van Nederland en werd uiteindelijk derde. De band werd veel geboekt in de jaren tachtig en Spigt werd een rockster en een boegbeeld voor de feministische kring. Ze was namelijk een vrouwelijke leadzanger van een rockband, had een androgyn uiterlijk, kwam openlijk uit voor haar biseksualiteit en had een krachtig rauw stemgeluid. Helaas werd het tweede album in 1988 geen succes en daarna gingen de bandleden uit elkaar.
Frederique Spigt als solo-artieste
Daarna richtte Spigt nog een nieuwe band op, die het uiteindelijk drie jaar volhoudt. In 1996 startte ze haar carrière als solo-artieste. Ze zingt voor het eerst in het Nederlands op het Nationaal Songfestival met het nummer Mijn hart kan dat niet aan, een nummer dat geschreven is door Huub van der Lubbe. Het nummer wint (tot haar opluchting) niet, maar ze krijgt door haar deelname wel landelijke bekendheid. In 1999 verschijnt haar eerste Nederlandstalige album, Engel. Voor haar tweede album Droom in 2000 krijgt ze een Edison. Inmiddels heeft ze negen albums op haar naam staan.
Frederique Spigt in het theater
Frederique Spigt is met haar theatertournees regelmatig te vinden in schouwburgen en andere podia. Daarnaast werk ze soms ook als actrice of maakt met andere theatermakers speciale voorstellingen. Zo zong ze bijvoorbeeld in 1999 live bij een dansvoorstelling van Scapino Ballet. En in 2003 speelde ze De Vagina Monologen.
