Boudewijn de Groot

Boudewijn de Groot

Boudewijn de Groot is een Nederlandse zanger, componist en tekstschrijver.

Boudewijn de Groot werd geboren in een Japans interneringskamp in voormalig Nederlands-Indië. Zijn moeder overleed kort na zijn eerste verjaardag. Zijn vader bracht zijn kinderen terug naar Nederland, waar hij Boudewijn en zijn broer en zus onderbracht in verschillende gezinnen. Zelf keerde hij terug naar Indië. Boudewijn groeide op bij een tante. In 1951 hertrouwde zijn vader in Nederland en nam zijn kinderen weer bij zich. Het gezin ging in Heemstede wonen. Hier woonde Lennaert Nijgh in dezelfde straat, die bevriend raakte met het stiefbroertje van Boudewijn. Gezien het leeftijdsverschil had het latere duo toen nog maar amper contact met elkaar, hoewel ze wel op dezelfde lagere school zaten.

Schooltijd met Lennaert Nijgh

Tijdens hun middelbare schooltijd kwamen Boudewijn en Lennaert elkaar weer tegen. Hoewel ze beiden een andere school bezochten, zaten ze in dezelfde vriendengroep van het Coornhert Lyceum. Op deze school trad Boudewijn al regelmatig op met liedjes van Jacques Brel en Jaap Fischer. Boudewijn en Lennaert vonden elkaar in hun gedeelde interesse voor film. Samen met enkele vrienden maakten ze een 8mm-filmpje in hun examenjaar, waarop Boudewijn ook zong. De twee werden toegelaten tot de filmacademie.

Phonogram Records

De eerder gemaakte filmopname van Boudewijn en Lennaert kwam onder de aandacht van nieuwslezer Ed Lautenslager, die Boudewijn aanspoorde door te gaan met liedjes maken, waarop hij ze kon doorspelen aan Phonogram Records. Boudewijn vroeg Lennaert voor hem enkele teksten te schrijven, waarop ze de nummers opnamen bij de Phonogram Studio's in Hilversum. In 1964 verschenen de singles met de liedjes Strand, Sexuele voorlichting, Élégie Prenatale en Referein voor... bij Decca, maar het werden geen hits.

Wim Ibo

Boudewijn deed in 1964 mee aan de talentenjacht Nieuwe Oogst, waarin hij hoge ogen scoorde bij de jury, maar helaas niet bij het publiek. André van Duin werd de winnaar van het programma. Wel werd Boudewijn opgemerkt door Wim Ibo, in wiens televisieprogramma hij mocht optreden. In hetzelfde jaar werd op 27 december zijn zoon Marcel geboren. 

Welterusten meneer de president

Producer Tony Vos besloot het over een andere boeg te gooien, door Boudewijn enkele covers op te laten nemen. Het nummer Meisje van 16 is een bewerking van Une enfant van Charles Aznavour, en op de B-kant stond Eeuwige soldaat dat een hit was van Donovan. Het vertaalde nummer van Aznavour sloeg aan, waarna in 1966 meteen de lp Boudewijn de Groot werd uitgebracht met zowel meer covers als eigen werk van Boudewijn en Nijgh. Zijn doorbraak kwam met Welterusten Meneer de President, dat een fel antwoord was op het beleid van Lyndon B. Johnson in de Vietnamoorlog.

Voor de overlevenden

Na het succesvolle debuutalbum verscheen de lp Voor de overlevenden, waarop enkele grote hits prijken naast de titelsong, zoals Testament, Het land van Maas en Waal (nummer 1 positie) en Verdronken vlinder. De plaat werd goud en platina en kreeg bovendien een Edison. Boudewijn en Lennaert besloten voor hun volgende album te experimenteren met psychedelische muziek en teksten, zoals ook The Beatles deden. Het resulteerde in Picknick, dat een succes werd en opnieuw een Edison en gouden plaat in de wacht sleepte. Naast hun eigen successen, werkten Boudewijn en Lennaert nu ook veel voor andere artiesten, zo schreven ze voor Liesbeth List en Adèle Bloemendaal.
 

Heksensabbath

Boudewijn kreeg behoefte aan het verleggen van grenzen, en wilde de weg van experimentele muziek nog meer verkennen. Hij zegde zijn samenwerking met Lennaert op en maakte een filmisch verhaal met Lucien Duzee, dat hij vervolgens op plaat zette. Dit stond ver af van de akoestische muziek waarmee hij ooit begon. Het album bevatte een fotoboek en beschreef de Heksensabbath, dat teruggreep op oude mythologie en ondersteund werd door synthesizers en geluidseffecten. Ondertussen tourde Boudewijn met zijn akoestische nummers door het land, maar het publiek was ontevreden over zijn sound, en wilde liever het experimentele geluid van zijn plaat. Hierop besloot Boudewijn zich terug te trekken uit het publieke leven en op een boerderij te wonen met andere artistieke mensen.

Als de rook om je hoofd is verdwenen

Van hieruit ontstond het plan verder te gaan met Engelstalige teksten. Hij werkte hiervoor samen met diverse muzikanten, en samen met Simon Vinkenoog schreef hij Captain Decker. Hoewel Boudewijn al een reeks afscheidsconcerten had gegeven om zijn nieuwe pad in te kunnen slaan, kwam hij hier toch op terug. De Engelse nummers werden namelijk geen groot succes, waarop hij toch weer een poging waagde in het Nederlands met Lennaert Nijgh. Platenmaatschappij Decca had ondertussen al veel succes met een afscheidsalbum waarop naast de verzamelde hits, ook enkele nummers werden heruitgebracht. Zo kwam Als de rook om je hoofd is verdwenen alsnog in de Top 40.

Producer

Boudewijn en Lennaert maakten samen het album Hoe sterk is de eenzame fietser, met daarop de hit Jimmy. Ook deze plaat werd weer goud en platina, en Boudewijn werd wederom met een Edison onderscheiden. Na deze succesvolle terugkeer naar het betere Nederlandstalige lied, mocht Boudewijn ook muziek maken op de teksten van Rob de Nijs, om hem uit zijn muzikale dal te trekken. Diens plaat In de uren van de middag bracht vele hits voort. In 1975 bracht Boudewijn de persoonlijke plaat Waar ik woon en wie ik ben uit, die hij ook zelf produceerde, met daarop nummers over zijn afkomst en de keerzijde van de roem. Hierna bracht hij enige tijd door in de Verenigde Staten. Ook produceerde hij voor artiesten als Thérèse Steinmetz en Willeke Alberti.

Vernieuwing

De jaren 80 begonnen veelbelovend met zijn nieuwe album Van een afstand, dat onder meer het lied Tip van de sluier bevatte. In deze jaren woonde Boudewijn afwisselend in Nederland en de VS, waar hij onder meer een opleiding tot arrangeur volgde. Ook maakte hij enkel tournees. Zijn drang naar vernieuwing bracht hem tot het uitbrengen van een lp in Duitsland onder de naam Bo de Groot, maar het project mislukte door slechte promotie. Hans de Booij had ondertussen een hit met een vergeten nummer van Boudewijn - Annabel- dat nooit eerder was uitgebracht. Na dit Duitse avontuur richtte Boudewijn zijn pijlen op futuristische muziek die een killere sound voortbracht. Zijn plaat Maalstroom werd geen succes.

Toneelcarrière

Een nieuwe uitdaging kwam op zijn pad toen hij werd gevraagd voor de musical Tsjechov. In dit stuk van Robert Long en Dimitri Frenkel Frank speelde hij de rol van Anton Tsjechov, en het acteren hielp hem losser te worden op het podium. Ook speelde hij in 1995 de rol van Otto Frank.

Avond

In de jaren 90 ontstond er hernieuwde belangstelling voor zijn werk, en zo ontstond het idee voor een tribute-album door diverse artiesten. Van zijn plaat Een nieuwe herfst werd Avond een regelrechte hit, die Bohemian Rhapsody na jaren van zijn troon stootte op de Top 2000. Zijn oeuvre werd in 1998 bekroond met een Edison en een jaar later werd hij samen met Lennaert Nijgh benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Het jaar daarop ontving hij de Radio 2 Zendtijdprijs en brachten vele artiesten, zoals Acda en De Munnik en Rob de Nijs een ode aan zijn werk tijdens een groots gala.

Dood Lennaert Nijgh

Na de dood van Lennaert Nijgh in 2002 verscheen het album Eiland in de verte, met daarop nummers van Lennaert die hij zelf nog had aangeleverd, als ook nummers die Boudewijn uit zijn persoonlijk archief mocht halen. Verder werd het album aangevuld met teksten van Freek de Jonge en Jan Rot. In 2005 bracht Boudewijn een zes uur durende hommage aan Lennaert in de Haarlemse Philharmonie.

Vreemde Kostgangers

In 2015 verscheen de cd Achter glas en het jaar daarop ging hij op tournee met Henny Vrienten en George Kooymans onder de naam Vreemde Kostgangers. Ook hiervan verscheen een cd. Hoewel hij niet meer solo wilde optreden, bracht Boudewijn nog wel een nieuw album uit met de Dutch Eagles: Even weg. Ook bracht The Kik een ode aan het werk van Boudewijn. 

Definitief afscheid Boudewijn de Groot

Hoewel Boudewijn meerdere keren na een afscheidstournee toch weer het podium betrad, heeft hij nu aangekondigd definitief afscheid te nemen van de bühne. Zijn tournee De Vreemde Kostgangers doen het weer is de afsluiting van een lange carrière op het podium.